Έχω να σου πω ένα νέο

Το PatΚέικ απέκτησε τη δική του σελίδα στο Facebook:
(κάνε κλικ στη φωτογραφία)

Surreal & Φαντασία

Η αγαπημένη κατηγορία για φωτογραφίες όπως αυτή:

Я вас любил...

#ποίηση #poetry #poesía #поэзия

Τα ρούχα επαίτες

                Έχω δεκάδες μπλούζες, όμως κάθε φορά που ντύνομαι, δεν ξέρω ποια να φορέσω. Λες και δεν έχω ούτε μια. Νιώθω σαν οδηγός σε άδειο χώρο στάθμευσης, ο οποίος όταν βλέπει δεκάδες άδειες θέσεις, δεν ξέρει ποια είναι η καλύτερη και στο τέλος, σταθμεύει σε κάποια από αυτές λόγω αγανάκτησης και όχι λόγω επιλογής. Επίσης, ανοίγοντας την ντουλάπα μου, διαπιστώνει κανείς, ότι σε ό,τι αφορά τα χρώματα, η λέξη «ποικιλία» μου είναι άγνωστη. Παιδιόθεν ήθελα να φοράω μαύρα, γκρι και μπλε. Δεν είχα τόσο αναπτυγμένη αντίληψη, ώστε να ξέρω ότι χάρη σε αυτές τις αποχρώσεις θα περνούσα απαρατήρητη, είχα όμως την επιθυμία να μη γίνομαι θορυβώδης.

                Συχνά η μητέρα μου παραπονιόταν ότι η δική μας μπουγάδα μοιάζει με τη Μεγάλη Παρασκευή και με παρότρυνε να αρχίσω να φοράω και κανένα χρωματάκι. Ένα από τα χρώματα που ανέκαθεν μου άρεσε ήταν το μοβ. Το μοβ ταιριάζει και με το μαύρο και με το γκρι και με το μπλε και το κυριότερο, είναι ένα χρωματάκι. Ούτε αυτή η επιλογή ενθουσίασε τη μητέρα μου, αλλά έτσι είναι οι γονείς. Σχεδόν καμία επιλογή των παιδιών τους δεν τους ενθουσιάζει.

                Και τι λέγαμε; Α, ναι… για την ντουλάπα μου. Τα ρούχα δεν είναι μόνο μερικά τόπια ύφασμα που καλύπτουν το σώμα, αλλά είναι στυλ και αναμνήσεις. Αναδεικνύουν το κορμί, φανερώνουν μια πλευρά της προσωπικότητας μας και μας θυμίζουν μερικές στιγμές.

                Σε εκείνη την ντουλάπα ανακάλυψα πολλές πλευρές του ξεχασμένου μου εαυτού.

                Γεμίζοντας πλαστικές σακούλες με ρούχα, τα οποία είτε μου ήταν άχρηστα πια, είτε μικρά, είτε μεγάλα σε μέγεθος (καθότι έχω καταντήσει το ακορντεόν της ζυγαριάς μου) ή απλώς, ανήκαν σε μια άλλη εποχή. Βρήκα κάλτσες από την παιδική μου ηλικία, φαρδιά τύπου hip – hop παντελόνια από την εφηβεία, αμπιγέ φορέματα από διάφορα καλέσματα, κοστούμια, ταγέρ από την αυστηρή περίοδο και δεκάδες μπλούζες σε όλα τα σχέδια και υφάσματα. Το μόνο κοινό στοιχείο της ενδυματολογικής διαδρομής ήταν οι χρωματικές επιλογές· μαύρο, γκρι, μπλε, μοβ και οι αποχρώσεις των.

                Δεν ξέρω σε ποιον να τα χαρίσω. Και πόσο σίγουρη μπορεί να είμαι ότι τούτα τα χρώματα αρέσουν και σε άλλους; Δεν μπορεί να είμαι σίγουρη. Τα αποχαιρέτισα. Τα άφησα δίπλα στον κάδο ανακύκλωσης και τους ευχήθηκα καλή τύχη.

Τα ρούχα μου μέσα στις πλαστικές σακούλες, δίπλα στον κάδο ανακύκλωσης, θα περιμένουν το επόμενο σώμα που θα θελήσει να τυλιχθεί με αυτά. Θα περνούν από μπροστά τους οι ρακοσυλλέκτες και τα ρούχα μου θα επαιτούν μια θέση στη ντουλάπα τους… έστω σε ένα χαρτόκουτο, όπου κάθε μέρα θα περιμένουν καρτερικά να τα επιλέξει η νέα τους κυρία.

                Τα ρούχα μου αδέσποτα μέσα στις πλαστικές σακούλες, άστεγα, τυλίγονται να ζεσταθούν  όσο οι σταγόνες της βροχής βομβαρδίζουν το καταφύγιο τους εκεί στο πεζοδρόμιο, δίπλα στον κάδο ανακύκλωσης.

Να κάθεσαι στην προκυμαία...

... να κοιτάζεις τα καράβια, να είναι η ατμόσφαιρα γεμάτη ιώδιο και αλάτι, να αδειάζει ο νους, να ανοίγουν οι ουρανοί για να ακούσουν τις τρεις ευχές σου.

Καλή σου νύχτα... όπου κι αν βρίσκεσαι!

Вы верите в любоь с первого взгляда?

            Любовь – странное чувство. Мы не можем характеризовать её реально, потому что она полагается в нам по – инстинкту и характеризуется энтузиазмем и страстью. В другой раз продложение нас оправдывает, в другой раз нас разочаровывает и в другой раз не существует продложения – либо, потому что любовь – односторонная, либо, потому что есть люди, которые предпочитают про жить это чувство на некоторое время, немного часов, один день и потом скрываются, удерживая всегда красивую память о ней.

            Любовь с первого взгляда – электрошок в сердце и разуме. Видим чьё – то лицо и вдруг, активизируется все в нашем теле. Разум существует в цветении и посылает все цветы в тело и тогда все меняется.

            Изменятся в фильме «noir», мы главные герои, мелодия слышится в месте, не знаем её происхождение и не заботимся, и другие люди толко тихие фигуры, которые проходят мы не заботимся об их лицо или комментария.

            Любовь с первого взгляда случается несколько раз, возможно редко, но есть тот момент, когда все изменяется, даже и мы вдруг становимся молож реального возраста. Вдруг запахи, изображения, звуки, все приобретают другое напряжение и цвет, даже мы чувствуем себя крепкими, высокими, бесстрашными и почти пересиливаем, у нас есть оптимизм, который у нас нет идеи где он скрывался.

            Любовь с первого взгляда – магнит.

            Бывает редко, но когда бывает значени больше чем любовь, которая идёт постепенно, потому что она спонтанная и характеризуется сумасшествием что каждый человек желает жить.

            Насколько это касается меня, я считаю что любовь с первого взгляда есть в сказках что жизнь могла дать нам и я верю сказкам, когда я их живу.

Ούτε απόψε κοιμάμαι

Τα βράδια θέλω να μένω άγρυπνη.

Θέλω να ανοίγω το παράθυρό μου και να σε κοιτάζω, ενώ κοιμάσαι.

Να ξορκίζω τους εφιάλτες σου, να πασπαλίζω με αστερόσκονη τα όνειρά σου.

Τα βράδια, δε θέλω να κοιμάμαι.

Θέλω να ξαπλώνω δίπλα στο προσκεφάλι σου και να σου ψιθυρίζω πόσο σε αγαπάω.