Η
μπαλκονόπορτα της ανοιχτή. Δεν ακουγόταν μουσική από το διαμέρισμά της. Καθόλου
παράξενο. Έπειτα από τέτοια βραδιά, θα έπρεπε να ξεκουράσει τους πνεύμονές της.
Έκοψε ένα ματσάκι λευκά και ροζ άνθη
από τα δέντρα πικροδάφνης του πεζοδρομίου για να της τα προσφέρει. Δεν
τσιγκουνεύτηκε τα χρήματα για ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, απλώς πίστευε στους συμβολισμούς.
Η Στέλλα τού το είχε μάθει κι αυτό. Η σολίστ αναπαυόταν στις δάφνες της κι εκείνος γευόταν την πικρία.
Η κυρία με το εμπριμέ φόρεμα καθόταν
σε μια λευκή πλαστική καρέκλα στο μπαλκόνι και καθάριζε φασολάκια. Πλησίασε στην πόρτα, η γυναίκα σήκωσε το βλέμμα πάνω από τα γυαλιά πρεσβυωπίας,
άφησε το μαχαίρι μέσα στη λεκάνη με τα φασολάκια, σκούπισε τα χέρια της στην
ποδιά και πλησίασε στο κάγκελο του μπαλκονιού:
«Δεν είναι
επάνω.»
«Είναι. Η
μπαλκονόπορτα είναι ανοιχτή.»
«Δεν είναι
αυτή. Τζάμπα μάδησες τα δεντράκια.»
«Και ποιος είναι;»
«Η γυναίκα που
της καθαρίζει. Η μουσικάντισσα έφυγε αξημέρωτα.»
«Πού πάει;»
«Πού να ξέρω!»
Χαμήλωσε το
βλέμμα του και ένα μειδίαμα σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.
«Πότε θα
έρθει;»
«Τι νομίζεις;
Πώς μου δίνει λογαριασμό; Πάντως θα αργήσει να γυρίσει. Έφυγε με μια τεράστια
βαλίτσα. Το μισό σπίτι πρέπει να πήρε μαζί της.»
Προσέφερε τα
λουλούδια στην κυρία με το εμπριμέ πετώντας τα ψηλά στο μπαλκόνι της και έφυγε.
Ήταν η
τελευταία του ευκαιρία να της εξηγήσει και την έχασε. Η «μουσικάντισσα» τώρα
βρίσκεται μακριά και εκείνος πίσω. Σε εκείνο το πίσω που πλέον αποτελούσε το
σημείο αναφοράς για να τον βρίσκουν οι υπόλοιποι. Κόσμος πηγαινοερχόταν και
όλοι ήξεραν ότι αν τον αναζητούσαν, θα τον έβρισκαν πίσω.
Κατέληξε στη θάλασσα, εκεί που ξεπλένονται οι ψυχές. Το θαλασσινό ιώδιο κλείνει τις πληγές – και αυτό δεν του
το είχε μάθει η Στέλλα.
Κάθισε στο παγκάκι. Το καθαρό,
φρεσκοπλυμένο, μυρωδάτο κοστούμι του, τα καλογυαλισμένα του παπούτσια, τώρα
είχαν γεμίσει με κηλίδες από θαλασσινό νερό. Τα καλά του ρούχα μέσα σε μερικά
δευτερόλεπτα μετατράπηκαν σε πρόχειρα. Τα παπούτσια του θόλωσαν. Έκλεισε τα
μάτια και άφησε την ψυχή του στο πλυντήριο.
Ιώδιο
και αλάτι παντού.
Τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου