Η Σκουριασμένη Γαρδένια

Έχουν περάσει σχεδόν δυόμιση χρόνια από τότε που η Νένα τα παράτησε όλα για να ακολουθήσει το όνειρό της. Πόσο καιρό θα ασχολιόταν ακόμα με τα λογιστικά βιβλία!

Εγκαταστάθηκε σε μια συνοικία του Μαϊάμι και άνοιξε εκεί το δικό της μικρό μαγαζί με χειροποίητα, σπιτικά παγωτά. Έκανε και την απειλή της πραγματικότητα· έφτιαξε το παγωτό με το όνομα «Λάβα» (τιμής ένεκεν στο αγαπημένο της νησί, τη Σαντορίνη). Συνδύασε τη μαύρη σοκολάτα με το κόκκινο, μικρό ντοματάκι (γνωστό και ως κερασοτοματάκι) και κάτι άλλα υλικά… Έπειτα, το έβαζε στο κυπελάκι και το στόλιζε, ώστε να μοιάζει με ηφαίστειο, μέσα από το οποίο έτρεχε η λάβα.

Η Λέλα περίμενε κάθε φορά το καλοκαίρι, όταν η Νένα ξέκλεβε δυο εβδομάδες και ερχόταν στην Ελλάδα. Μπορεί να της άρεσε η νέα της ζωή στην Αμερική, να είχε βρει τις ισορροπίες της, να είχε ηρεμήσει μακριά από ορισμένους τύπους, αλλά τις διακοπές στα ελληνικά νησιά δεν τις έχανε για κανένα λόγο.

Συχνά την έφερνε στο μυαλό της, όπως τούτη τη μέρα που ξημέρωσε Πρωτομαγιά.

Η Λέλα δεν είχε φτιάξει το στεφάνι της από την παραμονή το βράδυ – όπως συνήθιζε πριν από την εποχή του κορωνοϊού, – γιατί δεν υπήρχε κανένα ανθοπωλείο ανοιχτό στην περιοχή, ούτε καν πλανόδιοι ανθοπώλες, ούτε ένα χωράφι, ένας λόφος για να μαζέψει μερικά αγριολούλουδα. Βγήκε στο μπαλκόνι να ποτίσει τα λουλούδια. Τουλάχιστον, είχε εκείνα για να θυμίσουν λίγο την άφιξη του Μαΐου.

Καθώς πότιζε την γαρδένια, θυμήθηκε τότε που ακόμα πήγαιναν στο σχολείο και η Νένα έκοβε τα άνθη της γαρδένιας από τη γλάστρα του πατέρα της, τα έβαζε σε μια χάρτινη σακούλα οπωροπωλείου και τα χάριζε στη Λέλα, επειδή ήταν τα αγαπημένα της… όμως, κυρίως, επειδή η Νένα δεν χώνευε τα λουλούδια. Ήταν το χειρότερο της – αν καμιά φορά έπρεπε να τα φροντίσει. Για εκείνη, ήταν τα βρωμολούλουδα που της την έδιναν στα νεύρα.

Η Λέλα έπαιρνε τα άνθη της γαρδένιας, τα έβαζε μέσα σε μια γυάλα με νερό για να αναδύεται το άρωμά τους στο δωμάτιο και εκείνη ως αντάλλαγμα, της χάριζε τις αγαπημένες της τσίχλες με γεύση φράουλα, οι οποίες δεν κυκλοφορούν πια, αλλά η φίλη της ξετρελαινόταν για αυτές. Από εκείνη την εποχή, είχε συνδέσει στο μυαλό της τη Νένα με τις γαρδένιες.

Έκτοτε άλλαξαν πολλά. Η Νένα έφυγε για να φτιάχνει τα ηφαιστειακά παγωτά της στην Αμερική, η Λέλα συνέχισε να φωτογραφίζει μπιντέδες και η γαρδένια βαριόταν πια να ανθίσει.