Αυτές τις ημέρες που μένουμε σπίτι, υπάρχει ένα πρόσωπο που μου
λείπει πολύ και δεν είναι άλλο από το Καραμελάκι μου.
Ένα μπαλόνι που μεταφέρει την αγάπη μου στο μικρό, γλυκό μου
Καραμελάκι!
Πριν από τον
περιορισμό της κυκλοφορίας, μια από τις δραστηριότητες που απολαμβάναμε να
κάνουμε μαζί ήταν να φτιάχνουμε κατασκευές και να ζωγραφίζουμε. Είναι, βλέπεις,
αυτή η καλλιτεχνική φύση που δεν περιορίζεται και περνάει από νονά σε βαφτιστήρι
μέσω του λαδιού. Μιλάμε για παράδοση χρόνων!
Σήμερα, λοιπόν,
καθώς μιλούσαμε μέσω βιντεοκλήσης, μας ήρθε η ιδέα να φτιάξουμε κάτι μαζί, όπως
τότε στην προ κορώνα – ιός εποχή, και το αποτέλεσμα είναι αυτό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου