Το πρωί επιβιβάστηκα στο λεωφορείο και
καθώς διασχίζαμε τις λεωφόρους, περνούσαμε από δρόμους, σταματούσαμε στο γνέμα
των ανθρώπων, είχα γείρει στο παράθυρο. Το βλέμμα μου στις εικόνες που
προσπερνούσαμε και ο νους μου σε ένα βιβλίο.
Είχα διαβάσει στο
διαδίκτυο ένα απόσπασμα και αποφάσισα ότι αυτό το βιβλίο το θέλω οπωσδήποτε στη
βιβλιοθήκη μου και την επόμενη μέρα θα πήγαινα να το αγοράσω.
Ο υπάλληλος με
ρώτησε το είδος, στο οποίο ανήκει για να με κατευθύνει. Δεν ήξερα τη σωστή
απάντηση. Ήταν αρχαιολογικό; Ήταν ιστορικό; Ήταν λογοτεχνικό; Δεν είχα ιδέα. Η
συγγραφέας είναι αρχαιολόγος και έτσι το πιθανότερο θα ήταν το ίδιο το βιβλίο
να είχε κάποια σχέση με την αρχαιολογία. Τελικά, το έψαξε στο σύστημα
αναζήτησης που διαθέτουν και το είχαν κατατάξει στη λογοτεχνία.
Περιμένοντας τη
σειρά μου στο ταμείο άνοιξα να διαβάσω τις πρώτες γραμμές. Διαβάζοντας την
πρώτη πρόταση, δεν μπορούσα να σταματήσω. Ήθελα να το διαβάσω όλο, εκεί, μπροστά
από το ταμείο. Δεν ήθελα καν να διακόψω την ανάγνωση για να το δώσω στον ταμία.
Εννοείται ότι το έκανα, αλλά δεν του συγχώρησα ότι έχασα πολύτιμο χρόνο
ανάγνωσης εξαιτίας του.
Έχοντας διαβάσει αρκετά,
ομολογώ ότι σπανίως μου συμβαίνει να κρατώ ένα βιβλίο στα χέρια μου και να μη
θέλω να το αφήσω αν δεν έχω ολοκληρώσει την ανάγνωση του.
Αυτό συνέβη με το
συγκεκριμένο. Το λάτρεψα από την πρώτη πρόταση!
Εκείνο το πρωινό της
επόμενης μέρας, καθώς πήγαινα στο κέντρο της Αθήνας του 2017 μ.Χ., η σκέψη μου
είχε μείνει στην Ευδοκία του 4300 π.Χ. και τότε σκέφτηκα ότι αν το βιβλίο ήταν
πλάσμα, τότε σίγουρα θα ήταν πολυγαμικό. Το συγκεκριμένο είναι ένα ταξίδι στο
χωροχρόνο. Μια παντρειά της ιστορίας, της αρχαιολογίας, της μυθοπλασίας, της ποίησης,
της μελωδίας, του «αγαπημένου ημερολογίου», του παραμυθιού και της αλήθειας.
Είναι από τα βιβλία
εκείνα που θέλω να διαβάζω ξανά και ξανά.
Είναι το βιβλίο της κυρίας Ιωάννας Κραουνάκη «Η εποχή μας τότε
λεγόταν σήμερα» από τις εκδόσεις Μικρός Ιανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου